Przejdź do głównej zawartości

Książka dla dużego i malego, Findus się u nas pojawił.

Są takie książki, które dotykają paluchem żywych emocji. Raczej nie spodziewam się ich wśród opowiadań dla dzieci, ale..."Kiedy mały Findus się zgubił" dotyka. Samotność człowieka, dla którego jedynym powodem do wstania rano jest mały kotek dotyka chyba bardziej emocji dorosłego niż dziecka. Bez wątpienia dotyka też moich osobistych wspomnień. Młody chyba przefiltrował treść przez własne wspomnienia przyjaźni z naszymi już nie żyjącymi kotkami, w każdym razie historia go wyraźnie wciągnęła.

A książeczka znajdzie u nas swoje miejsce, bo o to po raz pierwszy Pan Maruniowaty wspólnie ze mną przeczytał tak długą opowieść, czytaliśmy trzy dni. Wracaliśmy wspomnieniami do poprzednich stron upewniając się, czy wszystko pamiętamy. Szukaliśmy na złożonych ilustracjach odniesień do treści. To też duży krok od serii z Kicią Kocią (nadal dominującą w naszym domu, Pietrucha złapał bakcyla, wierszyków nie lubi, woli Kicię Kocię), z uproszczonymi ilustracjami, do naprawdę złożonych obrazów przedstawiających dynamikę związaną z treścią. 

 Piękna książka, pięknie ilustrowana i pięknie wydana przez "Media rodzina". Ilustracje mnie odsyłają do świata mojego dzieciństwa (no kurcze, na jednej z ilustracji są bzy, na innej kuchenka "jak u babci" i rado z lat 60 i kurnik...), za to dla przedszkolaka są całkiem nowym światem z milionem szczegółów.
Całość zaskakująco ciekawa i dla przedszkolaka i dla dorosłego (co jest dużą zaletą, kiedy siłą rzeczy czytasz te książeczki częściej niż literaturę dla dorosłych). Kupię kolejne opowieści o Findusie ... sobie.

Etykiety

Etykiety:

Komentarze

  1. agra11 maja 2016 12:50

    Findusy są absolutnie cudowne, a rysunki maja genialne. Jak się zaopatrzyłam, to najpierw dwie godziny siedziałam z rodzicami i kwiczeliśmy z radości oglądając obrazki, a dopiero potem wróciłam do domu i zaczęłam czytac własnym dzieciom. Młodszy Młody już niektóre pozycje zna na pamięć (ja też), nawet mu się zdarza recytować je przez sen :))).

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy17 stycznia 2017 01:16

    a wiesz, ze autor findusa zanim zaczal pisac byl rysownikiem i ilustratorem i wlasnie on jest autorem tych cudownych ilustracji? malina jest wielkim fanem findusa, mamy wszystkie ksiazki i zaliczone wszystkie filmy :-)
    lylowa (wrzosowy.blox.pl)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

직업병

 직업병 "choroba zawodowa", to wcale nie choroba zawodowa jak u nas, tylko skrzywienie zawodowe, nawyk, którego nabraliśmy po latach robienia czegoś tam. Ja np często jestem zbyt uprzejma. W życiu mi się to nie specjalnie opłaca, ale zawodowo mi akurat jest niezbędne.
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

좋은 인간이 되는 것이 가치가 있을까요?

 wieczorna rozmowa z AI: zdanie 좋은 인간이 되는 것이 가치가 있을까요? można przeanalizować pod względem składniowym i znaczeniowym. Analiza składniowa: 좋은 인간 (good person) – „dobry człowiek” „좋은” to przymiotnik „dobry”, który opisuje rzeczownik „인간” (człowiek). 되는 것 (becoming) – „stanie się” „되다” oznacza „stać się, zostać”, a „-는 것” zamienia czasownik w rzeczownik (odpowiednik „stanie się” w języku polskim). 이 가치가 있을까요? (is it valuable?) „가치” oznacza „wartość”. „가 있다” oznacza „mieć wartość”. „-을까요?” to grzeczna końcówka pytająca, sugerująca niepewność lub zapytanie o opinię. Tłumaczenie: „Czy stanie się dobrym człowiekiem ma wartość?” lub bardziej naturalnie: „Czy warto być dobrym człowiekiem?” Analiza znaczeniowa: To pytanie filozoficzne dotyczące moralności i wartości bycia dobrym człowiekiem. Można je interpretować jako refleksję nad tym, czy bycie dobrym przynosi korzyści (np. społeczne, osobiste) lub czy jest czymś wartościowym samym w sobie.  
Prześlij komentarz
Czytaj więcej

pies nie tylko sra

 Jakoś czuję potrzebę wygłoszenia tej oczywistej oczywistości. Nie będę się kłócić z przypadkowymi osobami wyprowadzającymi swoje psy, ale ciśnienie podnoszą mi ludzie uniemożliwiający swojemu psu powąchanie się z innym psem. Dosłownie: spacer dla nich oznacza wyciągnięcie psa na trawnik przed blokiem (uroczo zwany "sralnikiem") i natychmiastowe zaciągnięcie psa z powrotem do bloku. Kiedy przechodzę obok ze swoim psem (nawet nie podchodzę, na spacerze mamy dłuższą trasę niż klatka schodowa - trawnik) to właściciel/właścicielka takiego "wyprowadzanego na sralnik" nieszczęśnika od razu krzyczy "proszę odciągnąć psa" "pani nie widzi, że mój się denerwuje" "proszę zabrać psa bo on denerwuje mojego". Mam spokojnego, średniej wielkości pieska, który bardzo ostrożnie podchodzi do innych, jeśli drugi pies jakkolwiek się stresuje albo reaguje negatywnie to mój od razu się wycofuje, to pies schroniskowy, unika konfliktów. I jest cały czas na smyc...
Prześlij komentarz
Czytaj więcej