저는 ... 나는

 Mamy piękne czasy do nauki języków, materiałów jak mrówków...

Tylko - te materiały zwykle są przeznaczone dla osób anglojęzycznych, a w języku angielskim nie ma form grzecznościowych analogicznych do koreańskich. 

Nie wyobrażam sobie nauki bez kontaktu z nauczycielem i możliwości wyjaśnienia wątpliwości. W przypadku  저는  i  나는 wątpliwości dotyczących poziomu grzeczności przy jakim użycie jednej lub drugiej formy "ja" jest akceptowalne. 

W apce z której korzystam do nauki słówek jest sporo przykładów zdań z 나는 i użyciem czasu formalnego i to jest coś, co już po paru miesiącach nauki brzmi dziwnie. Zdaniem Koreanki, z którą się uczę - to jest w ogóle nie dopuszczalne, samo zło i a kysz. 나는 nie jest dopuszczalne przy użyciu czasu uprzejmego z końcówką 요, a co dopiero przy końcówce -ㅂ니다 / -습니. Przejdzie tylko forma podstawowa 나는 한국어를 공부해. Ale już 저는 한국어를 공부해요.

Także jeśli nie chce się kogoś wkurzyć, to jednak trzeba się trzymać 저는 , albo - pominąć, bo koreański, podobnie jak polski, bazuje na kontekście i nie ma potrzeby w każdym zdaniu mówić, że to ja, bo przecież widać i słychać, że ja.  

Nawiasem mówiąc  저는  i  나는 nie oznaczają dosłownie ani "ja" ani "ja jestem", raczej "jeśli o mnie chodzi", bo to zaimek z partykułą wskazującą na podmiot zdania, ale takie tłumaczenie brzmiałoby pokracznie. Nie wyobrażam sobie, żeby mój mózg potrafił przeprocesować takie zmapowanie treści po prostu słuchając wypowiedzi. Mój mózg zawiesza się i tak na zdaniach formalnych z tą przydługą końcówką całkiem zmieniającą brzmienie czasownika. Nienawidzę odmiany czasowników i cieszę się, że w koreańskim to jest odmiana przez grzeczność, a nie przez osoby. Najwyżej nie będę wystarczająco grzeczna. Trudno.

Czy jakiś podręcznik poświęcił pół strony rozważaniom nad "ja"? Ile miejsca będę potrzebować na swoje rozważania nad "ty"? (Bo po roku nauki do "ty" jeszcze nie dobrneliśmy)

Forma	Znaczenie	Styl	Kiedy używać

저는

ja (z uprzejmością)

formalny/uprzejmy

z nieznajomymi, w pracy, z osobami starszymi

나는

ja (nieformalnie)

nieformalny/luźny

z bliskimi, przyjaciółmi, młodszymi osobami

Dygresja: przechodziłam kiedyś rekrutuację do koreańskiej firmy i jednym z argumentów na nie, było to, że jako uparta kobieta ceniąca wiedzę a nie strukturę, nie będę potrafiła się odnaleźć w formalizmach koreańskiej korporacji - z perspektywy mojej obecnej wiedzy, to była 100% trafna ocena. Nie byłabym wystarczająco grzeczna bez znajmości kontekstu kulturowego i zasad wynikających z samego języka, gdzie formy grzecznościowe mają się świetnie. A byłabym pewnie wystarczająco uparta, żeby wkurzyć osoby na kilku poziomach korpo władzy. 

Oraz na wyrost, to co sztuczna inteligencja wie o "Ty", co pewnie kiedyś przedyskutuję z nauczycielką. Jak dobrnę do tego etapu, żeby tego użyć. Bo po roku potrafię powiedzieć "lubię jabłka, więc poproszę jabłko". Jak się skupię to może nawet poproszę o dwa czerwone jabłka. Tak, miewam chwile zwątpienia całkiem często. 

No dobra, realnie w języku, gdzie kontekst wskazuje kto mówi i do kogo mówi, użycie TY jest zbędne, i często będzie ofensywne, całkiem podobnie jak w języku polskim. Tyle wiem bez pomocy AI

Forma	Styl / Rejestr	Kiedy używać	Przykład
너	Nieformalny / potoczny	Tylko z bliskimi, rówieśnikami, młodszymi	너는 뭐 해? – Co robisz?(*czy to nie piękne że podręczniki wogóle pomijają takie formy? Ale youtuby znają)
당신	Formalny / często niegrzeczny	Bardzo rzadko! Głównie w piosenkach, literaturze lub do małżonka (czasem sarkastycznie)	당신은 왜 그래요? – Czemu tak się zachowujesz?
그 사람	Neutralne / pośrednie	Zamiast „ty” – np. „ta osoba”	그 사람은 어디 가요? – Dokąd ta osoba idzie? (* to bardzo przypomina formę, której przestaliśmy używać w języku polskim, powiedzielibyśmy raczej "dokąd idzie?" gdyby ta forma jeszcze była żywa (serio mam nadzieję, że już nigdzie żywa u nas nie jest), no ale AI aż takich niuansów nie czuje, no i w j. polskim to jest skrzyżowanie uprzejmości z pogardą, ktoś poza nami tak potrafi?)
이름 + 씨	Uprzejmy	Gdy znamy imię – używane z partykułą „씨”	민수 씨는요? – A Pan Minsu? (*forma kochana przed podręczniki i wydaje się nieźle pokrywać właśnie z naszym mówieniem per Pan/Pani")
직함 + 님	Superformalny	W pracy – zamiast „ty”, używamy stanowiska	과장님은 어떻게 생각하세요? – Co myśli kierownik? (*tak, znam takie korporacje, gdzie tak właśnie się mówi w naszym pięknym języku - "czy pan dyrektor by zechciał podzielić się swoimi refleksjami?" Serdecznie nie pozdrawiam ludzi lubiących taki styl)