Przejdź do głównej zawartości

Chcę do mamusi!

 [przeniesione z http://przyokazji.blox.pl]
Kiedyś po FB krążyło zdjęcie malucha groźnie patrzącego na ojca i do tego podpis "Dziś ja śpię z mamą, albo będę płakał całą noc". No więc Pan Maruniowaty ma obecnie taką właśnie fazę - śpię z mamą, albo wrzeszczę - wybór należy do Was. Sypia źle odkąd przestał pić mleko w nocy (właściwie wcześniej też spał słabo, ale butla załatwiała ekspresowe usypianie i spał sam), całkiem często domaga się towarzystwa w spaniu, ale dotąd nie robiło mu różnicy czy mama czy tata. Teraz czasem łaskawie pozwala się tacie uśpić, ale  w środku nocy rozlega się rozpaczliwe "chcę do mamusi!". A że nauczył się już wychodzić z swojego pokoju, to wrzask połączony jest rajdem po korytarzu, gdzie nagłośnienie jest najlepsze. Właściwie to jest istota macierzyństwa, człowiek zwany matką zrywa się półprzytomny, nie dosypia, no ale przecież szczęśliwy jest dostając obowiązkową porcję miłości Bebika w zestawie z lepkimi łapkami, umazanym pysiem i zasmarkanym noskiem, która to porcja miłości wpycha się pod kołdrę, rzuca komendę "tulić" i usypia wrzepiona w piżamę mamy. Inna sprawa czy mama usypia z jedną ręką przygniecioną, drugą wykręconą pod dziwnym kątem, oraz brakiem podparcia dla ciążowego brzuszyska.
Czasem "śpię z mamą" jest deklarowane już po kąpieli. Maruniowaty zabiera swoją poduszkę, koparkę, misia i wyłazi ze swojego łóżeczka (łóżeczko to eufemizm, spadał nam z każdego łóżka, więc teraz ma podwójne małżeńskie, 160 cm materac, plus tapicerowane boki po 20 cm z każdej strony) i maszeruje na miejsce mamy.
I niby uważam, że dziecko powinno spać z rodzicami tak długo jak potrzebuje, z drugiej strony - nie mam koncepcji jak to będzie wyglądać po urodzeniu malucha. Bo wspólne spanie tylko w artykułach o rodzicielstwie bliskości wygląda super, gdzie to 4 osobowa rodzina śpi razem i się wysypia. W praktyce dwulatek wierzga jak dziki koń i kręci się jak wiatraczek, skutecznie zajmując większą część łóżka. Ledwo starcza miejsca dla mnie. Miejsca dla noworodka w tym zestawie nie widzę. A noworodka boję się zostawić samego.

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

직업병

 직업병 "choroba zawodowa", to wcale nie choroba zawodowa jak u nas, tylko skrzywienie zawodowe, nawyk, którego nabraliśmy po latach robienia czegoś tam. Ja np często jestem zbyt uprzejma. W życiu mi się to nie specjalnie opłaca, ale zawodowo mi akurat jest niezbędne.

좋은 인간이 되는 것이 가치가 있을까요?

 wieczorna rozmowa z AI: zdanie 좋은 인간이 되는 것이 가치가 있을까요? można przeanalizować pod względem składniowym i znaczeniowym. Analiza składniowa: 좋은 인간 (good person) – „dobry człowiek” „좋은” to przymiotnik „dobry”, który opisuje rzeczownik „인간” (człowiek). 되는 것 (becoming) – „stanie się” „되다” oznacza „stać się, zostać”, a „-는 것” zamienia czasownik w rzeczownik (odpowiednik „stanie się” w języku polskim). 이 가치가 있을까요? (is it valuable?) „가치” oznacza „wartość”. „가 있다” oznacza „mieć wartość”. „-을까요?” to grzeczna końcówka pytająca, sugerująca niepewność lub zapytanie o opinię. Tłumaczenie: „Czy stanie się dobrym człowiekiem ma wartość?” lub bardziej naturalnie: „Czy warto być dobrym człowiekiem?” Analiza znaczeniowa: To pytanie filozoficzne dotyczące moralności i wartości bycia dobrym człowiekiem. Można je interpretować jako refleksję nad tym, czy bycie dobrym przynosi korzyści (np. społeczne, osobiste) lub czy jest czymś wartościowym samym w sobie.  

pies nie tylko sra

 Jakoś czuję potrzebę wygłoszenia tej oczywistej oczywistości. Nie będę się kłócić z przypadkowymi osobami wyprowadzającymi swoje psy, ale ciśnienie podnoszą mi ludzie uniemożliwiający swojemu psu powąchanie się z innym psem. Dosłownie: spacer dla nich oznacza wyciągnięcie psa na trawnik przed blokiem (uroczo zwany "sralnikiem") i natychmiastowe zaciągnięcie psa z powrotem do bloku. Kiedy przechodzę obok ze swoim psem (nawet nie podchodzę, na spacerze mamy dłuższą trasę niż klatka schodowa - trawnik) to właściciel/właścicielka takiego "wyprowadzanego na sralnik" nieszczęśnika od razu krzyczy "proszę odciągnąć psa" "pani nie widzi, że mój się denerwuje" "proszę zabrać psa bo on denerwuje mojego". Mam spokojnego, średniej wielkości pieska, który bardzo ostrożnie podchodzi do innych, jeśli drugi pies jakkolwiek się stresuje albo reaguje negatywnie to mój od razu się wycofuje, to pies schroniskowy, unika konfliktów. I jest cały czas na smyc...